एउटै व्यक्ति जम्प र दौडमा उत्तिकै सक्रिय । हुन त उनले काठमाडौँको मूलधारको खेलकुदमा पाइला चालेका छैनन् । परन्तु उनको मिहेनत, परिश्रम र लगनका साथै पारिवारिक वातावरणका कारण उच्च स्तरको खेलाडी हुने प्रशस्त सम्भावना रहेका छन् । हो, अर्घाखाँचीका उनै विज्ञान खनालले एथलेटिक्समा पाइला चाल्न थालेको आधा दशक भएको छ । उमेरले टिनएजको सुरुमै छन् । विद्यालय तहमै उनले पाएको सफलतालाई आधार मान्दा उनीबाट थुप्रै महत्त्वपूर्ण सफलताको सम्भावना रहेको उनी निकट व्यक्तिहरूको मत छ ।
त्यसो त उनका बाबु पद्म खनाल भलिबल खेलाडी थिए । अन्य आम नेपालीका झैँ पद्मका पनि आफ्नै समस्या थिए । जसरी वैदेशिक रोजगार धेरै नेपालीको बाच्ने महत्त्वपूर्ण आधार बन्यो, त्यसै गरी पद्मको पनि बन्यो । बाध्यताले विदेश होमिएका थिए, १९ वर्ष अगाडी नै । हाल एचसीसी कम्पनीका कार्यरत पद्मले आफ्नो खेलाडी बन्ने चाहना र अधुरो सपना छोराबाट पुरा हुने सम्भावना देखे । यसै कारण छोराको खेल जीवनमा उनको पनि चासो रहेको छ ।
हाल ८ कक्षामा अध्ययनरत विज्ञान खेलकुदमा आबद्ध भएको रहेको ६ वर्ष भएको छ । उनले ऋषि अधिकारीबाट तेक्वान्दो खेल्न सिके भने एथलेटिक्समा पनि पाइला चाल्न थाले । दुवै खेलमा एक पछि अर्को सफलता पाउँदै जाँदा बाबु पद्मलाई छोराको खेल जीवनबारे धेरै हौसला बढाउनु स्वाभाविक थियो । यो ६ वर्षमा ६ थान भन्दा बढी सफल प्रदर्शन बापतका प्रमाण पत्र उनले जम्मा गरिसकेका छन् । जुन सफलता जो कोहीका लागि प्रेरणा बन्न सक्छ ।

गत वर्ष पाएका सफलता मध्य दुई सफलता उनका लागि महत्त्वपूर्ण रहे । नेपाली सेनाले आयोजना गरेको ६ किलो मिटर खुला दौडमा विद्यालय तहका उनले राम्रो प्रदर्शन गरे । आफू भन्दा अग्रजका सामु उनले कुनै पदक त जितेनन् । तथापि उनको प्रदर्शनले धेरैले एउटा नयाँ सम्भावनाको ढोका खोलेको आभास गर्न थाले ।
अर्घाखाँचीको सन्धीखर्कमा रहेका गौरी शङ्कर इंग्लीस स्कुलमा उनी अध्ययनरत छन् । त्यसै विद्यालयले वार्षिक रूपमा गर्ने गरेको स्पोर्ट्स मिटमा विज्ञान पहिलो भए । यो सफलता उनले त्यत्ति पाएका होइनन् । त्यता सफलताका पछाडि एथलेटिक्सका विविध स्पर्धा साथै तेक्वान्दो उत्कृष्ट प्रदर्शन पनि समावेश थियो । उनका सामु अहिले तेक्वान्दो र एथलेटिक्स दुवै खेलका लागि ढोका खुला भएका छन् ।
२०७६ मा उपराष्ट्रपती चिल्ड्रेन गेममा उनले थुप्रै सफलता पाए । अर्घाखाँची जिल्लाको यो खेल महोत्सवमा उनले २ सय मिटर दौडमा पहिलो स्थान पाए । ट्रिपल जम्पमा ९.९८ मिटर उफ्रेर पहिलो स्थान पाए । उनको यसै प्रदर्शनका कारण उनको टोली जिल्ला प्रथम भयो । उनी सो खेल मेलामा उत्कृष्ट खेलाडी बने । यसै गरीक्रिकेटमा पनि उनी संलग्न विद्यालय पहिलो हुन सफल भयो ।
दैनिक ६ किलोमिटर कुदेर ६ देखि आठ बजेसम्म थप प्रशिक्षण गर्ने उनका लागि बाबु पद्मले भरपुर सहयोग गरेका छन् । तर, यो नै उनका लागि पर्याप्त नहुन सक्छ । १३ वर्षीय उनकै विचारमा राष्ट्रिय स्तरका दक्ष प्रशिक्षक अबको आवश्यकता हो । यदि यस खालको प्रशिक्षक पाए खेलकुदमा नयाँ उचाइ थप्ने कुरामा उनी विश्वस्त छन् ।

त्यसो त नेपाली खेलकुदमा थुप्रै होनहार प्रतिभा नभएका होइनन् । अस्वाभाविक प्रतिभाका साथै ठुलो दिलचस्पी हुनुका बाबजुद राम्रो प्रशिक्षण नपाएको कारण, आर्थिक अवस्था कमजोर रहेको कारण र पारिवारिक वातावरण सही नभएको कारण खेल क्षेत्रबाट धेरै जना टाढा भएका छन् । अझ भनौ खेल क्षेत्रमा लामो समय लागी परे पनि उल्लेखनीय सफलता पाएका छैनन् । विज्ञानको हकमा उनको बाबुको समर्पण महत्त्वपूर्ण हो भने उनको आफ्नो लगाव पनि छ । बाबुले आर्थिक समस्याका कारण खेल क्षेत्रबाट भाग्न पर्ने अवस्था आउन दिएका छैनन् । यस कारण ती बाल प्रतिभाले भने झैँ राम्रो प्रशिक्षणको अवसर पाएका आगामी दिनमा नेपालले एउटा होनहार खेल प्रतिभा पाउने निश्चित छ ।