भारतको गुहावटी र सिलोङ्गमा भएको १२ औ दक्षिण एसियाली खेलकुदमा नेपालले जितेका हरेक पदकका आफ्नै महत्व र बिशेषताहरु छन् । यी हरेक पदकसंगै नेपाली खेलकुदमा पाँच दर्जन भन्दा बढी सफलताका कथा लेखिएका छन् । यी भिन्न सफलताका कथासंगै टेबल टेनिस स्टार नबिता श्रेष्ठले एलिना मर्हजनसँग मिलेर जितेको महिला युगलको काश्य पदकको आफ्नै महत्व छ ।
काठमाडौंको डल्लुमा जन्मी हुर्केकी नबिता सक्रिय भएर टेबल टेनिस खेल्न थालेको १३ बर्ष भयो । बिजेश्वरी उच्च माध्यमिक विद्यालयमा आठ कक्षामा पढ्दा पढ्दै यो खेलमा लागेकी थिइन् । उनी आठ कक्षामा पढ्दै थिइन् । त्यसै समयमा उनको विद्यालय विजेश्वरीमा प्रशिक्षक रहेका राकेश मर्हजनको सल्लाहमा तेक्वान्दोकी रेड–ब्ल्याक नबिता टेबल टेनिस खेल खेल्न थालेकी थिइन् । टेबलटेनिस दुनियमा प्रबेश पछिको छोटो समयमा नै उनी सफलता पाउन थालीन् । २०६१ मा पोखरामा भएको ३१औं राष्ट्रिय टेबल टेनिस प्रतियोगितामा क्वार्टरफाइनलमा प्रबेश गरेकी उनी सन् २००६ मा कोलकाता, सन् २००८ मा कराँची र सन् २००९ मा जयपुरमा भएको जुनियर दक्षिण एसियाली च्याम्पियनसीपमा उनले पाँच काश्य पदक जित्न सफल भइन् ।
नौ बर्ष पछि सिनियर स्पर्धामा समेत पदक जित्न सफल भएकी नबिताले यस विचमा थुप्रै आरोह अबरोहको सामना गर्नु प¥यो । जुनियर तहमा छाइरहेकी नबिता काठमाडौंमा भएको पाँचौ राष्ट्रिय खेलकुद नबिता जुनियर प्रतियोगिता छाडेर सिनियरमा पहिलो फड्को मारिन् । त्यसै प्रतियोगितामा उनी सेमिफाइनलमा रिता प्रजापतीसंग पराजित भएकी थिइन् । त्यस पछि फड्को मारेकी नबिताले ढाकामा भएको ११ औ दक्षिण एसियाली खेलकुदको छनोटको क्रममा भएको तीन चरणको छनोटमा तीनवटैमा पहिलो स्थान पाएकी थिइन् । नेपाल प्रहरीमा आवद्ध नबिताले बिराटनगरमा भएको ३३ औं राष्ट्रिय टेबल टेनिस च्याम्पियनसीप–२०६७ मा स्वेच्छा नेम्बाङ्गलाई हराउँदै सफलता पाइन् । यसैबाट नेपाली टेबलटेनिसमा नबीता युगको सुरुवात भयो । महेन्द्रनगरमा २०६८ मा भएको च्याम्पियनसीपमा रेणुका खत्री, धनगढीमा ६०६९ मा सम्पन्न च्याम्पियनसीपको फाइनलमा रविना देसार, काठमाडौंमा २०७० र बिराटनगरमा २०७१÷७२ मा भएको च्याम्पियनसीपमा एलिना महर्जनलाई हराउँदै पाँच पटक उपाधिलाई सुरक्षित गर्न सफल भइन् ।
लागातार सात बर्ष नेपाली टेबलटेनिसमा जमाएको यो प्रभाव संगै उनले जापान, चीन, फ्रान्स र मलेसियामा भएको बिश्व च्याम्पियनसीपमा सहभागिता जनाइसकेकी छन् । नतीजा मिश्रीत रहेको छ, सबै प्रतियोगितामा । टिममा होस या एकलमा उस्तै प्रदर्शन रहेकी यी स्टार बिश्व बरियतामा ४३६ औ स्थानमा रहनुलाई आम खेल बिश्लेषकले सफलताको रुपमा लीएका छन् । राष्ट्रिय तथा अन्तराष्ट्रिय खेलाडी संघले प्रदान गर्ने बर्षको उत्कृष्ट खेलाडी पुरस्कार २०६८, २०६९ र २०७० सालले लगातार पुरस्कृत हुँदै ह्याट्रिक गरेकी यीनी नेपाल खेलकुद पत्रकार मञ्चले प्रदान गर्ने बजाज पल्सर स्पोर्टस अवार्ड–२०६८ मा फिमेल प्लेयर अफ द इयरको मनोनयनमा समेत परेकी थिइन् । यो सफलताको कथामा साथ दिने परिवार, प्रशिक्षक, विशेष गरेर अहिले अमेरिकामा रहेका सुशिल कुमार पौडेल, टोलीका अन्य खेलाडी र समर्थक सबैप्रति उनी आभारी छिन् ।
१३ बर्ष अघि टेबल टेनिस खेलमा प्रबेश गर्दा बिजेश्वरी स्कुलका टेबल टेनिस प्रशिक्षक राकेश मर्हजनको भुमिका उनको जिन्दगीमा प्रमुख थियो । अहिले राकेश उनका जिन्दगीका सहयात्री बनेका छन् । उनी १३ बर्ष अघि झै नबिताको टेबल टेनिस जिन्दगीको अभिभावक पनि । सम्भवतः नबिताको जिन्दगीको यो नै सबैभन्दा प्रमुख पाटो हो । खेल जिन्दगी र पारिवारिक जिन्दगीमा समय ब्यबस्थापन देखि यावत ब्यबस्थापनको समस्या पर्दैन । यी सबैमा राकेश आफै अग्रसर हुन्छन् ।
नेपाल पुलिस क्लबमा कप्तानको भुमिका समेत सम्हालेका तथा राष्ट्रिय–अन्तराष्ट्रिय स्तरको प्रतियोगितामा राम्रो छाप छाडेका राकेश र नबिता दुवैको टेबल टेनिस प्रतिको समपर्ण बराबर नै छ । यसै समपर्णको कारण दक्षिण एसियाली खेलकुदमा नबिता र एलिना मर्हजनको नन्द भाउज्युको जोडी पदक जित्न सफल भएको थियो । राकेशकै अर्की बहिनी एरिका मर्हजन पनि टेबल टेनिसकी परिचित खेलाडी हुन् ।
नेपाल टेबल टेनिसमा समर्पीत यो परिवारको एउटै लक्ष्य रहेको छ । आगामी दिनमा एउटा राम्रो एकेडेमी खोल्ने । ब्यबस्थापन संकायमा स्नातकोत्तरकी विद्यार्थी नबितामा खेलको प्राबिधिक विषयका साथै ब्यबस्थापकीय कुराको पनि त्यत्तिकै ज्ञान छ । आफू खेलाडी हुँदा बैज्ञानिक प्रशिक्षण पाएको भए अझ राम्रो गर्ने उनको मत छ । तर, आगामी पुस्तालाई राम्रो प्रशिक्षण दिएर नेपाली टेबल टेनिसमा एउटा नयाँ आयाम थप्ने उनको योजना पूर्ण र सार्थक हुने अनुमान टेबल टेनिस बृत्तमा धेरैको छ नै । उनले पुष्टि पनि गरिसकेकी छिन् । उनले नै टेबल टेनिस सिकाएर स्यान्टु श्रेष्ठ जुनियर च्याम्पियन भइसकेका छन् ।
२५ बर्ष बर्षे उमेरमै नबितामा एउटा परिपक्वता देखिएको छ । खेल प्रतिको समपर्ण छ । यसै समर्पणको कारण उनी लामो समय नेपाली टेबल टेनिसकी स्टारको रुपमा छाइन् । प्रशिक्षकको रुपमा उनको दक्षता पुष्टि भयो । ब्यबस्थापन सोच र दृिष्टकोण छ । समपर्ण भाव छ । यसै कारण उनी नेपाली टेबल टेनिसमा नयाँ आयाम थप्न सक्ने ब्यक्तित्वको रुपमा देखिएकी छिन् । उनले पुरा गरेको एटीटीएफ लेभल वान कोचेज कोर्ष र राष्ट्रिय रेफ्रिको दक्षता उनको अभियान सफल बनाउन पक्कै सहयोगी हुने छ । उनको अभियानमा त्यत्तिकै प्रतिबद्ध छन्, उनको ब्यक्तिगत जिन्दगीका सहयात्री तथा टेबल टेनिस जीवनका अभिभावक राकेश मर्हजन ।