पुष्पा भन्छिन्, “ रविन गुरु तपाईँको योगदान म कहिल्यै भुल्न सक्दिन ”
नेपालका प्राय गाउँ, त्यस माथि मध्यपश्चिमको सल्यान (हालको कर्णाली प्रदेश)मा यस खाले व्यवस्था हुने सम्भावना कमै हुने भयो । यस बिचमा मालनेटाकी १४ वर्षे किशोरी पुष्पा भण्डारीका लागि एथलेटिक्सको व्यवस्थित प्रशिक्षण धेरै टाढाको कुरा हो ।
गाउँले केटी , गाउँकै कुदाइको अनुभव नभएको होइन । ६ कक्षामा पढ्दाको कुरा हो । यहाँको एउटा शुक्रबारे प्रतियोगितामा उनी दौडँदा पहिलो भएकी थिइन् ।
यस पछि ०६८ मा रविन राईको आँखामा उनी परिन् । त्यसो त उनको विशेषता नै इन्डुरेन्स हो । लामो दुरीका लागि उपयुक्त । इलाका स्तरमा उनी २ सय मिटरमा दोस्रो तथा ४ सय मिटरमा पहिलो भइन् ।
अनि क्षेत्रीय स्तरमा उनी सहभागी भएकी थिइन् ८ सय र १५ सय मिटरमा । जहाँ उनी ८ सय मिटरमा दोस्रो तथा १५ सय मिटरमा पहिलो भइन् । उनको यात्रा राष्ट्रिय स्तरमा पनि चम्कियो । सुदूर पश्चिममा भएको छैठौ राष्ट्रिय खेलकुदमा उनले १५ सय मिटर र ५ हजार मिटरमा भाग लिएकी थिइन् । जहाँ उनी ५ हजार मिटरमा कांस्य पदक जित्न सफल भइन् ।सो प्रतियोगितामा म्याराथनमा रजत जितेकी उनले दुई वर्ष खेल पनि छाडेकी थिइन् ।
सो समयमा किशोरी मध्यम दुरीकी धाविकाको एक दशक पछि दक्षिण एसियामै लामो दुरीकी परिचित धाविका भइसकेकी छिन् । काठमाडौँमा भएको १३ औ दक्षिण एसियाली खेलकुदमा रजत पदक हात पारे पछि उनको उचाइ चुलिएको छ ।
त्यसो त १२ औ दक्षिण एसियाली खेलकुदमा पनि उनले सहभागिता जनाएकी थिइन् । अलिकति कमजोरी र अलिकति शारीरिक समस्याका कारण उनी फेन्ट भएकी थिइन् । त्यो पिडा समेत एक संस्करण पछिको दक्षिण एसियाली खेलकुदमा पुरा गरेकी छिन् । ४२ औ राष्ट्रिय च्याम्पियनसिप अन्तरगतको म्याराथनमा पहिलो स्थान हात पारेकी उनको प्रदर्शनमा आरोह र अवरोह कायम रह्यो ।
कम उमेरको व्यक्ति म्याराथन धाविका, त्यसो त उनी आबद्ध एपीएफमा धेरै खेलाडीको जमात टिम संरचना मिलाउन पर्ने । यी यावत कारणले उनी मध्यम दुरी र लामो दुरीको बिचमा अलमलिएकी थिइन् । यस बिचमा उनी राष्ट्रिय रूपमै कृष्णेश्वरी सिन्तकला भन्दा पछि रहँदै दोस्रो पनि भएकी थिइन् ।
त्यसो त करारकी कर्मचारी उनी पछिल्लो समय जागिरे भइन् ।यसले मानसिक उत्साह पनि थपियो । उनको स्पर्धा निश्चित भयो । ०७५ देखिको नियमित प्रशिक्षणमा छिन् । यी सबैको कारण १३ ओ दक्षिण एसियाली खेलकुदमा रजत पदक पाइन् ।सोही रेसमा उनले २ घण्टा ५० मिनेट ११ सेकेन्डको नयाँ राष्ट्रिय कीर्तिमान पनि कायम गरिन् ।यो नेपाली महिलाले अन्तर्राष्ट्रिय क्षेत्रमा पाएको पहिलो ऐतिहासिक पदक पनि थियो ।
यस क्रममा उनलाई रविन राई, सन्तोष श्रेष्ठ र धनी राम चौधरीले प्रशिक्षण प्रदान गरे । सुशील नरसिंह राणासँग पनि प्रशिक्षण गरेकी छिन् । राणाको क्षमताका बारे धेरैबाट सुने पनि उनले छोटो समय मात्र सो अवसर पाएकी थिइन् । परन्तु यो सफलतामा राणाले एपीएफमा बनाएका नीतिगत कुराले धेरै सहयोग गरेको उनी स्विकार्छिन् । चौधरीले उनलाई सधैँ प्रेरित गर्थे । सन्तोष केही समय अघि मात्र खेलाडी जीवन छाडेका कारण खेलाडीलाई बुझ्ने गर्थे । यस अर्थमा उनको यो सफलतामा धेरै जनाको भूमिमा रहेको थियो । तर, सुरुवाती दिन र प्रशिक्षक राईको त्यो साथ जिन्दगीभर भुल्न नसक्ने उनी बत्ताउँछिन् ।