नुरराज काफ्ले एन्फा एकेडेमीको दोस्रो ब्याजका जुझारु रक्षक । ए डिभिजन क्लबमा प्राय समय एउटै लयमा रहेका नुरले लामो समय राष्ट्रिय टोलीको ढोका ढकढक्याए । परन्तु नेपाली पहिलो रोजाइको टोलीको जर्सी भिर्ने उनको चाहना पुरा भएन । विगतका उनका प्रदर्शनलाई हेरेर एउटै निष्कर्ष निकाल्न सकिन्छ । टिम गेममा धेरै कुरा प्रशिक्षकमा निर्भर रहने गर्छ । नुर पनि आशावादी थिए, तर कता कता चुके । विगतको अनुभव सम्झँदै उनी भन्छन्, “ कुनै समय राष्ट्रिय टोलीमा अटाउँछु भन्ने लागेको समयमा नपर्दा दुख लाग्नु स्वाभाविक  हो । तर, त्यो विगत सम्झनु भन्दा बर्तमानमा पाएका जिम्मेवारीमा आफूलाई केन्द्रित गर्नु बुद्धिमानी हो । ”

 बि.स २०७० मा जाउलाखेल यूथ क्लबको तर्फबाट अन्तिम पटक ए डिभिजन लिग खेलेका नुरराज त्यस पछि लागे, प्रशिक्षणको बाटोमा । २०७१ मा उनी प्रशिक्षक हुन कस्सिए । सन् २०१६ मा एएफसी सी लाइसेन्स कोर्स गरेका उनले त्यसको दुई वर्ष पछि बी लाइसेन्स कोर्स पनि गरे । रौतहट जिल्ला फुटबल सङ्घ हुँदै अहिले दुई नं प्रदेश महिला फुटबलको प्रशिक्षणको मुख्य जिम्मेवारी पाएका छन् ।

प्रशिक्षकको रूपमा यो छोटो समयमा उनका केही यादगार कहानी छन् । गर्व गर्न लायक केही आधार बनाएका छन् । अनि आफू नेपालको राम्रो प्रशिक्षक भएको केही कुरामा पुष्टि गरेका छन् । उनी काठमाडौँको व्यवसायी फुटबल जीवन छाडेर गृह जिल्ला पुगे पछि रौतहट जिल्ला फुटबल सङ्घमा आबद्ध भएर सक्रिय रहे ।

रौतहटमा तीन समूहमा प्रशिक्षण हुने गर्छ । पहिलो  समूह सिकारु, दोस्रो समय सामान्य ज्ञान भएका, तेस्रो समूहमा म्याच खेलाडी । उनले नै सिकाएका तिन खेलाडी अञ्जना राना मगर, मञ्जली योञ्जन र अनिता केसी राष्ट्रिय टोलीमा रहेका छन् । त्यसो त पछिल्लो पटक नेपालको यु–१९ टोलीमा  उनकै शिष्य १५ जना रहे । त्यसो त नुरराज प्रशिक्षकको रूपमा सक्रिय हुनु भन्दा अघि नै रौतहटको महिला फुटबलमा एउटा सान थियो । रौतहटमा पाँच जना राष्ट्रिय टोलीमा रहनु पनि चानचुने थिएन  । यो गर्व र शानलाई निरन्तरता दिन नुरराजका लागि चुनौती थियो । जुन चुनौतीलाई पार गर्दै उनले त्यो साख र गर्वलाई अझ माथिल्लो उचाइमा लगे । यस क्रममा अर्का प्रशिक्षक चित्र दर्लामी मगरको भूमिका र साथ त महत्पूर्ण छदै छ ।

खेलाडीको रूपमा उनले केही महत्पूर्ण प्रदर्शन नगरेका होइनन् । काठमाडौँमा भएको यु–१४ फुटबल फेस्टीबलमा नेपाली टोलीले वाह वाही बटुलेको थियो, जुन टोलीमा नुरराज पनि थिए ।

यस पछि उनले यु–१९ टोलीमा प्रवेश पाएका नुरराजले आफ्नो स्वाभाविक ( लास्ट पेयर) रक्षकको जिम्मेवारी नपाई बायाँ रक्षकको जिम्मेवारी पाए । यसलाई पनि उनले कुशलता पूर्वक निभाए । सो होम एन्ड अबे खेलमा नेपाल दुई खेलमा एग्रीगेट ३–० ले पराजित भएको थियो ।

ढाकामा भएको साग खेलमा नेपाली टोलीमा समावेश नुरराजले काठमाडौँमा भएको प्रधानमन्त्री कप फुटबलमा नेपाल निलोमा अवसर पाएका थिए । सो प्रतियोगितामा पनि उनले उत्कृष्ट प्रदर्शन गरे । फ्रेन्ड्स क्लबको यात्रामा धेरै यस्ता खेल थियो, जुन खेलमा नुरराज महँगो र खर्चिलो विपक्षी टोलीका लागि सबैभन्दा टाउको दुखाइका पात्र बन्थे ।

तीनै नुरराजको अहिले पनि एउटा चाहना छ । ए लाइसेन्स कोर्स गर्ने । प्रशिक्षकको रूपमा राष्ट्रिय टोलीको प्रतिनिधित्व गर्ने उनको चाहना त छदै छ ।