स्वेच्छाको दुई दशकको यात्रा
स्वेच्छा नेम्बाङ, दुई पटक विश्व च्याम्पियनसिपको अनुभव । पछिल्लो पटक २०१९ को २१ देखि २८ अप्रिलको बिचमा हंगेरीको बुडापेस्टमा भएको विश्व च्याम्पियनसिपमा स्वेच्छाले नबिता र दीक्षा तामाङसँगै सहभागिता जनाएकी थिइन् । यस अघि नै उनले जर्मनीको डर्सलड्रफमा भएको विश्व च्याम्पियनसिपमा पनि सहभागिता जनाएकी थिइन् । सो च्याम्पियनसिपमा महिला तर्फ नबिता र स्वेच्छाले सहभागिता जनाएका थिए ।
ती दुई फरक प्रतियोगिताको अनुभवले स्वेच्छालाई टेबल टेनिस खेलमा लाग्न अझ धेरै बढी नै प्रेरित गरेको छ । अहिले उमेरले ३४ वर्ष पार गरेकी उनी यो खेललाई कहिले पनि नछाड्ने प्रतिबद्धता व्यक्त गर्छिन्,‘ सायद लामो समय खेली रहन्छु । एकल र केही वर्ष पछि भेट्रानमा पनि सहभागिता जनाइ रहने उनको लक्ष्य छ ।’
टेबल टेनिसमा उनको उपस्थिति २४ वर्ष भई सकेको छ । धरानमा श्री शारदा बालीकामा अध्ययन गरी रहेको समयमा उनले विनोद शाक्यसँग प्रशिक्षण गरेकी थिइन् । ०५३ मा जनकपुरमा भएको राष्ट्रिय च्याम्पियनसिपमा सहभागिता जनाएकी उनले टेबल टेनिसकै कारण नेपाली शिक्षा र खेलकुदको पायनीयर ग्यालेक्सी पब्लिक स्कुलमा आबद्ध भइन् ।कम उमेरकी उनी नेपालकी सिनीयर खेलाडीलाई पछ्याउँदै पाकिस्तानमा भएको नवौँ तथा श्रीलङ्कामा भएको १० औ दक्षिण एसियाली खेलकुदमा स्वेच्छा नेपाली टोलीमा सहभागी थिइन् ।
यस पछि ढाकामा भएको ११ औ दक्षिण एसियाली खेलकुद पछि नेपाली टेबल टेनिसमा एउटा ट्वीस्ट आएको थियो । नेपाली सिनीयर खेलाडी मुना वासुकला, गीता थापा, र रिता प्रजापतिले एकै पटक संन्यासको घोषणा गरेका थिए । यस पछि नेपाली टेबल टेनिसमा एउटा खाडल भएको थियो । यस बिचमा स्वेच्छाका लागि एउटा अवसर सृजना भएको थियो । विराटनगरमा भएको राष्ट्रिय च्याम्पियनसिपमा उनी फाइनल प्रवेश गरेकी थिइन् । पिक फर्ममा रहे पनि छोरी दिव्या श्रीलाई जन्म दिने क्रममा उनी केही वर्ष टेबल टेनिसबाट टाढा रहेकी थिइन् ।सन् २०१० को एसियाडमा सहभागी उनले इन्डोनेसियामा भएको पछिल्लो एसियाडको समापन समारोहमा नेपाली टोलीको झन्डा बोकेकी थिइन् ।
हाल नेपाल आर्मी क्लबमा रहेकी उनको दीप साउनसँग गतिलो जोडी जमेको थियो । उनीहरूको जोडी तीन पटक राष्ट्रिय च्याम्पियन भइसकेको छ । यसै गरी रबिना महर्जन र स्वेच्छाको जोडी दुई पटक राष्ट्रिय च्याम्पियन भई सकेको छ । यस सफलताको बारेमा उनी भन्छिन्,‘ हाम्रो ट्युनिङ मिलेको कारण नै होला,’ सफलताका कारण बारे उनी बताउँछिन् ।
नेपाली खेलकुदमा बाह्य व्यक्तिले अनुभव गर्न नसक्ने धेरै आन्तरिक पिडा छन् । ‘वेस्ट मस्ट वीन ’ को मान्यता अनुसार उत्कृष्टताको मापन हुने क्षेत्र भए पनि नेपाली समाजका अन्य प्रवृत्तिबाट अछुतो रहेन । यसैको प्रतिफल हो, धेरै टेबल टेनिस व्यक्तित्वको विदेश पलायन ।
प्रशिक्षक सुशील पौडेलका साथमा खेलाडीहरू रञ्जित रायमाझी, गोपाल महर्जन र अजय सुवाल विदेशमा छन् भने दीप साउनको नेपाल आउने र जाने क्रम यथावतै छ ।
उनकै विचारमा विदेशमा भए पनि दीपको टेबल टेनिस प्रतिको मोहको कारण नेपाल आउने क्रम जारी नै रहेको छ ।व्यापारमा संलग्न र आर्थिक अवस्था पनि आम नेपालीको सापेक्षमा बलियो भएका कारण उनले यस पिडा त कमै भोगेकी छिन् । परन्तु, अन्य खेलाडीको पिडा पनि उनले महसुस गरेकी छिन् ।
हाल पुरानो बानेश्वरमा रहेको सौभाग्य ज्वेलर्समा सक्रिय उनले यो व्यवसाय सुरु गरेको ७ वर्ष भई सकेको छ ।
बाँकी जीवन व्यवसाय र टेबल टेनिसलाई संयोजन गरेर अगाडी बढ्ने योजना बुनेकी उनको यो खेल प्रतिको समर्पण भने सम्मान योग्य छ ।