बि.स २०७२ को सुरुवातमा नेपालीले ठूलो दुर्घटनाको सामना गरे । एक बर्र्षको विचमा नेपाली जनजीवन र खेलकुदका विचमा अनेकौ साइनो जोडीयो । १२ बैशाखको भुकम्प पछि नेपाली जीवनमा खेलकर्मीको भुमिका महत्ववपूर्ण रह्यो । फरक खेल, फरक वातावरण र फरक सोच्ने शैलीका कारण समाजमा भिन्न खेलका भिन्न खेलकर्मीका उपश्थिती पनि फरक रह्यो । यो दुर्घटना पनि मार्सल कर्मीले समाजमा फेरी एक पटक सामाजीक पूर्नउत्थानमा आफ्नो भुमिकालाई प्रमाणीत गरेरै छाडे । एउटा खेलकर्मी समाजको रोलमोडल हुनका लागि उत्कृष्ट नतीजा मात्र होइन, समाजप्रतिको जिम्मेवारी बोध पनि उत्तिकै महत्वपूर्ण हो भन्ने बुझाइ मार्सल आर्टीस्टमा नै देखियो ।
नेपाली खेलकुदमा मार्सल आर्टीस्टको भुमिका पनि कम महत्वपूर्ण र गौरबशाली रहेकै छ । नेपाली खेलकुद र सामाजीक जिवनमा उत्तिकै महत्वपूर्ण योगदान भएको र बर्तमानमा पनि सम्भावना बोकेको नेपाली मार्सल आर्ट माथि नेपालका सबैखाले शक्तिकेन्द« पूर्वाग्रही भएको देखिएको छ । मार्सल आर्ट क्षेत्र माथि नजरअन्दााज गर्ने र सुखद परिणामको अपेक्षा पनि गर्ने सरोकारवालाको दोधारे नितीका कारण नेपालको साख जोगाउने मार्सल आर्ट माथि समस्या बढ्दै गयो । यो प्रतिकुल अबस्थाका बाबजुद निमा साङ्ग गुरुङ्ग एउटा यस्तो ब्यक्तित्व बनेर देखिएकी छिन्, जो पछिल्लो एक बर्ष हेर्न लायक नेपाली खेल ब्यक्तित्वको रुपमा आफूलाई उभ्याउन सफल भइन्  ।
नेपाल दक्षिण एसियाली खलकुदमा सहभागि हुदै थियो । नेपाली टोली अनुमानमा ब्यस्त थियो । सायद निमाले सागमा एकदमै राम्रो खेल्ने अनुमान कमैले गरेका थिए । कारण थियो, उनका प्रतिद्धन्दी सबै स्तरीय थिए । भारतकी लतीका भण्डारी र अर्की अफगानी खेलाडी दुवै स्तरीय थिए । निमालाई यसको सरोकार थिएन । आफूले राम्रो खेल्नु पर्छ भन्ने मात्र थियो ।
पहिलो चरणमा श्रीलकांली र दोस्रो बाउट अफगानी खेलाडीलाई हराए पछि उनी फाइनलमा भारतीय खेलाडीसंग खेल्दै थिइन् । पहिलो राउन्ड बराबरी पछि दाश्रोमा उनी पछि परिन् । हुन त तेक्वान्दोमा अन्तिम राउन्डको दुइ मिनेट बढी हो । तर, अन्तराष्ट्रिय प्रतियोगिताको त्यत्ति धेरै अनुभब नभएकी निमाले तेस्रो राउन्डमा संयमता गुमाइन् । भन्छिन्,“ अहिलेको राष्ट्रिय टोली उत्कृष्ट छ । पाकिस्तान पछि यत्ति धरै साग खेलको उपाधिका लागि भिड्यौ । सायद हुन सक्छ, म्याच एक्सपोजरकाो अभाव हामी सबैमा देखियो । ”
गत महिना फीलीपीन्सको मनीलामा ओलम्पिक छनोट खेल भएको थियो । यसै श्रृखला दोहरियो । महिला ५७ किलो तौल समुहमा सहभागिता जनाएकी निमा दुइ खेल जित्दै सेमिफाइनलमा पुगेकी थिइन् । उनी सेमिफाइनलमा इरानकी अली जादेह जेनेरिम केनीयासंग पराजित हुन पुगिन् । उनी काश्य पदक सफल भए पनि ओलम्पिकमा सहभागिता जनाउन असफल भइन् ।
११ बर्ष भयो, उनी तेक्वान्दोमा प्रबेश गरेको । छ्यासीकोट तेक्वान्दो डोजाङ्ग उनको पहिलो गुरुकुल । त्यस पछिको मैत्री डोजाङ्ग अनी अहिले नेपाल पुलिस क्लब । दुइ बर्ष अघिको एसियाली खेलकुद, युनिभर्सीयाड खेल, ग्वाङ्गजाउ ओपन तेक्वान्दो र साफ खेल निमाले नेपाल बाहीर गरेका अनुभब हुन् ।
राष्ट्रिय टोलीमा प्रबेश गरेको लामो समय भएको छैन । ४० महिना भन्दा अली बढी समय भयो । लुम्बीनी राष्ट्रिय च्याम्पिनसीप उनको जिवनको एउटा फड्को हो ।उनका बारेमा तेक्वान्दो प्रशिक्षक एउटै कुरामा भने सहमत छन् । कुनै पनि तहको अन्तराष्ट्रिय खेल खेल्न सक्षम नेपालीको रुपमा निमाको एउटा छबी छ । उमेरले २० बर्ष । पछिल्लो तीन बर्षको प्रोग्रेस रेट त्यत्तिकै राम्रो । अनुशाषित र महिनेती निमाको बिशेषता पनि हो , उनी आफ्नो बाटोमा प्रस्ट छिन् । तेक्वान्दो परिवार र त्यहाँको वातावरण उनका लागि अनुकुल नै छ । उनको टोली नेपाल पुलिस क्लबका प्रशिक्षक र सहकर्मीले सधै उत्साह दिने काम गरेको उनी बताउछीन् ।
उनी भन्छिन्, “ सबै प्रशिक्षकलाई असल अभिभावकको रुपमा पाएको छु । राष्ट्रिय टोली सहित अन्य सबै खेलाडीहरु त्यत्तिकै असल साथीको रुपमा पाएको छु । ”एउटा राम्रो खेलाडी स्टार हुनुमा आबस्यक पर्ने धेरै छन्, निमासंग । तर, केही अभाव पनि छ ।२१ औ शताब्दीको खेलकुदमा सेन्सरबोर्ड सहितको आबस्यक सामग्रीको साथमा प्रशिक्षण, केही घरेलु प्रतियोगिता र केही अन्तराष्ट्रिय प्रतियोगितामा सहभागिताको अबसर । टोलीको प्रशिक्षणमा राष्ट्रिय खेलाडीकोे साथमा अन्य केही राम्रा खेलाडी । यसो भएमा यसै पुस्ताको तेक्वान्दो टोलीले नेपाली खेलकुदलाई फेरी एउटा उचाइ दिन त सक्षम छ । यी माग गरिने कुरा होइनन् , खेलकर्मीका नैसर्गीक हक हुन् । सायद खेल नेतृत्वले मनन गर्छ या गर्दैन , प्रतिक्षाकै विषय बनेको छ ।