दशरथ रंगशाला, त्रीपुरेश्वरमा अबश्थित । यसै त्रीपुरेश्वरमा छ, राष्ट्रिय खेलकुद परिषद् । परिषद्को कार्यलयको आसपासमा कभर्डहल । यीनै सेरोफेरोमा प्रत्येक दिन अनेकौ अनुहार भेटिन्छन् । यी अनुहारका भिन्न उद्धेश्य छन् । अनी भिन्न रुची भएका । यसै क्षेत्रमा शाषन बन्न आतुर आखाँहरु देखि आफ्नो कला र क्षमता प्रश्तुत गरेर सामाजीक प्रतिष्ठाका लागि भौतारिनेहरु छन् । हरेकका आफ्नै कथा छन् । कथाहरु धेरैका कोरिन्छन्, तर राम्रोसंग नलेखिदै एकाएक गुमना लाग्छन् ।
आम नेपालीको सामान्य समस्या हो । ब्यक्तित्व विकाससंगै दाल, भात र डुकुसंगको संघर्ष । त्यत्तिले पुगेन, अभिभावकिय भुमिका निभाउनु पर्नेहरुकैको शाषकीय भुमिकाले दिने मानसिक यातना । विकासको पहिलो बाधक सायद यही नै हो । यसै रंगशालामा अहिले हुने भलीबल खेल हेर्न धेरैको भिड लाग्ने गरेको छ । एक दशक अघि पनि यसै हलमा यसै खेल हेर्नेको जमात हुन्थ्यो । जुन दशक नेपालमा पुलिस क्लबका प्रभाव थियो । यसै पुलिस क्लबमा थिए, खेलाडी जिवनको अन्तिम समयमा आइपुगेका भरत शाह देखि उदाउदै गरेका सञ्जय अर्यालसम्म । जमेका सरोज श्रेष्ठ पनि त्यसै टोलीमा थिए । यी खेलाडीका हरेक स्पाइकको डिजाइनर प्रेम भण्डारी सायद पुलिस क्लबको जितको एउटा प्रमुख आधार थिए । बेस्ट टाइमिङ र सही समयमा सही निर्णय गर्न सक्ने उनको खुबी नेपाली भलीबलको एउटा मुख्य आधार थियो । अनी इन्डोर र विच भलीबलमा उत्तिकै सफल प्रेम । अनी लीबरो र लीफ्टर दुवै भुमिकामा सफल । बाग्लुङ ढोरपाटन देखि काठमाडौसम्मको संघर्षको कथा धेरै लामो हुन सक्छ । पठनीय पनि । यस पटक उनै प्रेमको चर्चा ।
बाग्लुङको ढोरपाटन नगरपालीका वडा नम्बर ६ ,उनको घर । अन्य नेपाली झै उनी पनि विद्यालय तहको पढाइ पछि काठमाडौ प्रबेश गरे । त्यसो त उनी कक्षा छका विद्यार्थी हुदाँ नै भलीबल खेल्ने गर्थे । पछि ढोरपाटन स्पोर्ट्स क्लबका आबद्ध भए । अध्यक्ष मनबीर छन्त्याल अध्यक्ष र क्लब सल्लाहकार सिंह बहादुर राना प्रेमले बढाउने पाइलाका सहयोगी बने । जनता बोर्डीैग इग्लीस हाइस्कुलमा रहदा नै प्रेम राम्रा खेलाडी थिए । काठमाडौ प्रबेश पछि उनको स्तरमा अझ बृद्धी भयो ।
काठमाडौं प्रबेश पछिको करिब चार बर्ष उनले ढोरपाटन स्पोर्ट्स क्लबलाई उनले एउटा उचाइ दिए । ढोरापटनको त्यो यात्रामा एउटा राम्रो समुह थियो । कुल राना, इश्वर घमाल,हितु थापा,शंकर राना, दिनेस सेन्चुरी,प्रेमकृष्ण बम मल्ल र झोम थापाको समुहले ढोरपाटनलाई यात्रालाई एउटा बाटो दीएको थियो । सन् २००४ मा नेपाल पुलिस क्लबमा आबद्ध भए पछि प्रेमको खेलमा एक खाले निखारता देखियो । लगत्तै धनगढीमा भएको राष्ट्रिय च्याम्पियनसीपमा पुलिस क्लब पहिलो भयो । प्रेम भए, बेस्ट लिबरो । सन् २००४ को पाकिस्तान साग खेलमा प्रेम लिबरोको रुपमा राष्ट्रिय टोलीमा प्रबेश पाउन सफल भए ।
सन् २००४ मै उनी र प्रताप खवास बंगलदोश जाने विच भलीबल टोलीका लागि छनोट भए । यसको एक बर्ष पछि उनी र भरत शाह छनोट भए । शाह र उनको जोडी लामो समय रह््यो । सन् २००५ मै बंगलदेशको भुमिमा उपाधि विजेता यो जोडीले सफलतालाई सन् २००७ मा पनि निरन्तरता दियो । इन्डोर भलीबलमा पनि उनको प्रभाव त्यत्तिकै कायम । सन् २००६ मा हेटौडामा भएको राष्ट्रिय च्याम्पियनसीपमा उत्कृष्ट लीफ्टर घोषित प्रेम त्यसै बर्षको कोलम्बो सागमा पनि राष्ट्रिय टोलीमा रहे ।
विच भलीबलमा भरत पछि उनको जोडीदार बने, इम राना मगर । इम र प्रेम बंगलादेशमा सन् २००८ मा उपविजयी भए भने सन् २००८ मा इन्डोनेसियाको बालीमा भएको एसियन विच भलीबल च्याम्पियनसीपमा नेपालको च्याम्पियनको रुपमा सहभागि भए । बंगलादेशमै उनी र इम सन् २००९ मा पनि सहभागि भए ।
धर्मपन्ती र एक बालकको सहित जिम्मेवारी । जिवन यापनको संघर्ष । निरन्तर प्रतियोगिताको अभाव । यी नै कारणले नेपाली भलीबलका एक होनहार ब्यक्तित्व गुमनाम भए । तर भलीबल मोहले छाडेन । युएइमा रहेको नेपाल भलीबल क्लब, जहाँ प्रेम रमाउछन् । अनी उपाधिको श्रृंखलालाई दुबइमा पनि निरन्तरता दिएका छन् । भलीबलसंगै रमाउन थालेको २३ बर्ष भएछ । यस विचका दिनचर्याले भन्छ, प्रेम भलीबल खेल्नकै लागि जन्मीएका थिए । यसै खेल नेपालको राष्ट्रिय खेल भएकोमा हर्षले विभोर प्रेमको नेपाली भलीबलका गतीबीधी प्रतिको चासो यथाबत छ । उनी विदेशमै रहे पनि नेपाली भलीबल ज्ञाताहरुले विच देखि इन्डोर भलीबल र लीबरो देखि लीफ्टरसम्मको प्रभाव राख्ने भर्सटाइल ब्यक्तित्वलाई सायदै भुल्ने छन् ।