इतीहास देखि नेपाली खेलकुदको साख पावर गेममा नै निर्भर रह्यो । यसमा पनि बक्सीङको इतीहास त गौरवशाली रहेको छ । काठमाडौंमा भएको पहिलो दक्षिण एसियाली खेलकुदमा नेपालले चार स्वर्ण पदक
दशरथ रंगशाला, त्रीपुरेश्वरमा अबश्थित । यसै त्रीपुरेश्वरमा छ, राष्ट्रिय खेलकुद परिषद् । परिषद्को कार्यलयको आसपासमा कभर्डहल । यीनै सेरोफेरोमा प्रत्येक दिन अनेकौ अनुहार भेटिन्छन् । यी अनुहारका भिन्न उद्धेश्य छन्
नेपाली खेलकुदमा राज्यको लगानी आबस्यक मात्रमा छकी छैन भन्ने बहस एउटा हो । राज्यको लगानीको वितरण शैली र यसको उपयोग कसरी भएको छ भन्ने अर्को बहस हो । साचोँ भन्नु
भारतको सिलोङमा भएको १२ औ दक्षिण एसियाली खेलकुदमा नेपालले जितेका हरेक पदकका आफ्नै महत्व र बिशेषताहरु छन् । यी हरेक पदकसंगै नेपाली खेलकुदमा पाच दर्जन भन्दा बढी सफलताका कथा लेखिएका
बि.स २०७२ को सुरुवातमा नेपालीले ठूलो दुर्घटनाको सामना गरे । एक बर्र्षको विचमा नेपाली जनजीवन र खेलकुदका विचमा अनेकौ साइनो जोडीयो । १२ बैशाखको भुकम्प पछि नेपाली जीवनमा खेलकर्मीको भुमिका
म्याग्दीको हिस्तान गावीस । त्यसै गावीसको विच बजारबाट दुइ घन्टा परे पुगे पछि एउटा सानो बस्ती छ । नेपालको आम बस्ती जस्तै मथीनी, त्यो ठाउँको नाम । खेती, किसानी, गाइ,
नेपाली ह्यान्डबल ओरालो लाग्दै थियो । यसमा पनि महिला ह्यान्डबल चर्चामा थिएन । बि.स २०६४ मा उदयपुरमा पर्वत गुरुङ्ग कार्यरत थिए । उनले एउटा कदम थाले । श्री ज्योती मोडल
अमेरिकामा भएको फीका अन्तराष्ट्रिय कराते प्रतियोगितामा पदक विजेता खेलाडी सुनील लामा काठमाडौ फर्कीएका छन् । सुनीललाई साग पदकधारी परशुराम बास्तोला तथा स्टकहोम ओपन कराते च्याम्पियनसीपमा रजत पदक विजेता फुर्पा लामा
सीमोन केसी, खुला तौल समुहका कराते खेलाडी । हालसम्म त्यत्ति चर्चामा रहेका नाम होइनन्, । तथापी पछिल्लो समयको यीनको जागरुपता र महिनेतकै कारण यीनीबाट आशाबादीहुने ठाउँ भने छ । करातेको
नेपाली तेक्वान्दोको विकासमा थुप्रै सहयोगी हातहरुको भुमिका रहेको छ । खासमा विदेशमा रहने तेक्वान्दोकर्मीको यो खालको भुमिका रह्यो । जहा रहेपनि नेपाली तेक्वान्दोका लागि समर्पीत रहने उनरुहरुको प्रतिबद्धता यथाबत रहेको
